Het Circus Siem Reap
Door: Ronald & Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Ronald
14 Februari 2011 | Cambodja, Khett Siem Reab
Verwend als dat we zijn door het idee dat we bijna de enige blanken zijn in Cambodja, wordt dat bij onze intocht in Siem Raep al ras de kop ingedrukt. Al was het maar door al die vreselijke mega hotels langs de hoofdweg die naar de binnenstad leiden. Het kan niet anders dan dat het barst van de toeristen en niets blijkt minder waar. Gelukkig hebben we een klein en stijlvol boutiquehotelletje besteld in de luwte (23e straat (!)), om de hoek bij de farmacie en dat komt goed uit. Daar funshoppen we ons halve dagbudget weg, want Eric moet morgen op de been en dat lijkt, naar later blijkt, aardig te lukken.
Eerst gaan we lunchen en dat doen we maar gelijk waar we 's-avonds ook zullen dineren.: in de FCC (the Foreign Correspondence Club). Een chique voormalige Frans/Engelse societeit, die na de burgerlog in oude art deco luister is hersteld. Waarom daar ook later - tegen onze gewoonte in - ons diner? Omdat we in Cambodjaans Valkenburg terecht zijn gekomen en op een gayterras in Polonaisestraat (Pubstreet) borrelden tegenover de zaak waar we willen eten en een tafeltje per telefoon door de cocktailkroeg laten reserveren. Het zijn tenslotte overburen en kennen elkaar. We zien dat de deal wordt erkend. We claimen dus even later onze gereserveerde tafel naast een alleenreizende dame waar we al mee aan het loltrappen waren. Nee mister, al bezet. Ander tafeltje? Niet naar onze zin...... we willen DAT tafeltje...... is voor ons gereserveerd. Blijft de hele avond leeg omdat ze op ons zitten te wachten. Alleen herkennen ze ons niet. De overburen willen ook geen zoden aan de dijk zetten. Niemand snapt er meer iets van. Grappige complexe mis-comminicatie. Leidt alleen tot niets, althans, wij weer wel naar de societeit waar we overigens voortreffelijk vis eten (resp. Zalm en Baramundi wat we uit de Australische mangrovewateren kennen). We beginnen natuurlijk wel eerst met een ijsemmer gevuld met Chardonnay om aan de hotelvijver vervolgens lekgeprikt te worden door de muskieten. Gevolg: overal bulten en zijn we weer in de pubertijd. Tja, voortaan Deet in het vaste rugzak assortiment. Ronalds knappe smoeltje is natuurlijk heel aantrekkelijk voor deze kleine diertjes. Vooral nadat hij in de middag naar een strakke Cambodjaanse kapper is geweest. Grappige situatie : We komen binnen, of ik mag wachten. Op de bezoekersbank hangen de kapper en kapsters en lezen elkaar voor uit de plaatselijke rodelbladen. Ze schuiven door naar de lege kappersstoelen en vervolgen hun "activiteiten". Ronald wil zijn baard er eigenlijk alleen maar af. Alles wat hij aan kophaar heeft wordt onder handen genomen door de enige die er zin in heeft en krijgt hij een nekmassage toe. Dat alles voor een habbekrats.
Vannochtend dan de happening Ankor Wat. Alle volkeren verenigd aan de waterkant, wachtend op de zonsopgang die Ankor Wat moet reflecteren en wat eeen pricewinning foto moet opleveren........alleen de zon komt niet. Het wordt een koele bewolte ochtend. Heerlijk om Wats te bezoeken. Wij nemen rap een D-tour en wanen ons al weer snel als Kuifje en Bobby in bosbessenland. Ankor Wat is eigenlijk niet eens zo bijzonder. De Watjes er omheen, die zijn speciaal en vooral kleinere met Buddistische nonnen gevuld. We zijn meerdere malen spiriueel gereiningd. Wij vermoeden dat we bij terugkomst licht zullen geven. Zie verder de foto's. Ronald maakt er gemiddels 325 per dag, om ze 's-avonds weer te decimeren. Morgen en overmorgen gaan we weer. Samen met onze tuktukker zullen we weer heel wat kilometers afleggen, want ze leggen echt niet vlak naast elkaar. Zijn naam: Try. Eric kon het natuurlijk niet laten om te vragen:"Try me". Naar verwachting begreep hij er niets van. Gelukkig maar. Momenteel zitten we op het dakterras van het hotel in de namiddagzon Mojito's te scoren en gaan vannavond maar weer eens kijken hoe de Kaukasische wereld zich in het verre oosten gedraagt. We zullen wel weer ergens onderduiken.
Tot de volgende.............
Eerst gaan we lunchen en dat doen we maar gelijk waar we 's-avonds ook zullen dineren.: in de FCC (the Foreign Correspondence Club). Een chique voormalige Frans/Engelse societeit, die na de burgerlog in oude art deco luister is hersteld. Waarom daar ook later - tegen onze gewoonte in - ons diner? Omdat we in Cambodjaans Valkenburg terecht zijn gekomen en op een gayterras in Polonaisestraat (Pubstreet) borrelden tegenover de zaak waar we willen eten en een tafeltje per telefoon door de cocktailkroeg laten reserveren. Het zijn tenslotte overburen en kennen elkaar. We zien dat de deal wordt erkend. We claimen dus even later onze gereserveerde tafel naast een alleenreizende dame waar we al mee aan het loltrappen waren. Nee mister, al bezet. Ander tafeltje? Niet naar onze zin...... we willen DAT tafeltje...... is voor ons gereserveerd. Blijft de hele avond leeg omdat ze op ons zitten te wachten. Alleen herkennen ze ons niet. De overburen willen ook geen zoden aan de dijk zetten. Niemand snapt er meer iets van. Grappige complexe mis-comminicatie. Leidt alleen tot niets, althans, wij weer wel naar de societeit waar we overigens voortreffelijk vis eten (resp. Zalm en Baramundi wat we uit de Australische mangrovewateren kennen). We beginnen natuurlijk wel eerst met een ijsemmer gevuld met Chardonnay om aan de hotelvijver vervolgens lekgeprikt te worden door de muskieten. Gevolg: overal bulten en zijn we weer in de pubertijd. Tja, voortaan Deet in het vaste rugzak assortiment. Ronalds knappe smoeltje is natuurlijk heel aantrekkelijk voor deze kleine diertjes. Vooral nadat hij in de middag naar een strakke Cambodjaanse kapper is geweest. Grappige situatie : We komen binnen, of ik mag wachten. Op de bezoekersbank hangen de kapper en kapsters en lezen elkaar voor uit de plaatselijke rodelbladen. Ze schuiven door naar de lege kappersstoelen en vervolgen hun "activiteiten". Ronald wil zijn baard er eigenlijk alleen maar af. Alles wat hij aan kophaar heeft wordt onder handen genomen door de enige die er zin in heeft en krijgt hij een nekmassage toe. Dat alles voor een habbekrats.
Vannochtend dan de happening Ankor Wat. Alle volkeren verenigd aan de waterkant, wachtend op de zonsopgang die Ankor Wat moet reflecteren en wat eeen pricewinning foto moet opleveren........alleen de zon komt niet. Het wordt een koele bewolte ochtend. Heerlijk om Wats te bezoeken. Wij nemen rap een D-tour en wanen ons al weer snel als Kuifje en Bobby in bosbessenland. Ankor Wat is eigenlijk niet eens zo bijzonder. De Watjes er omheen, die zijn speciaal en vooral kleinere met Buddistische nonnen gevuld. We zijn meerdere malen spiriueel gereiningd. Wij vermoeden dat we bij terugkomst licht zullen geven. Zie verder de foto's. Ronald maakt er gemiddels 325 per dag, om ze 's-avonds weer te decimeren. Morgen en overmorgen gaan we weer. Samen met onze tuktukker zullen we weer heel wat kilometers afleggen, want ze leggen echt niet vlak naast elkaar. Zijn naam: Try. Eric kon het natuurlijk niet laten om te vragen:"Try me". Naar verwachting begreep hij er niets van. Gelukkig maar. Momenteel zitten we op het dakterras van het hotel in de namiddagzon Mojito's te scoren en gaan vannavond maar weer eens kijken hoe de Kaukasische wereld zich in het verre oosten gedraagt. We zullen wel weer ergens onderduiken.
Tot de volgende.............
-
14 Februari 2011 - 11:29
Yvette En Patrick:
Hoi
We lezen meestal meerdere dagen te gelijk. Heb net het verhaal over dat jongetje gelezen en die non. Erg mooie vrouw trouwens, ik zou het ook moeilijk vinden de kinderen zo te zien zoals jullie schrijven. Ik denk dat deze reis ook je met je 2 voeten op de grond zet en meer over het leven doet nadenken. Wel grappig dat verhaal ook van die bruiloft, ik die helemaal niet van bruiloften hou zou ik zeker nooit getrouwd zijn als het zo lang zou moeten duren. Nou doen ze er hier ook 3 dagen over (wat wij dus absoluut niet hebben gedaan)!!
Wat voor effect heeft al dat tourisme op de bevolking en op de natuur? Erg mooi foto s trouwens, zeker met die bomen op of om de tempel heen. Wel balen als je zwanger ben dat je er niet mag komen. Is dat trouwens voor veiligheid of voor rituelen dat zwangere vrouwen er niet mogen komen. Als jullie in zo n "witte" restaurant zitten voelen jullie je dan niet raar als jullie er uit komen en dan zech maar weer in de andere wereld terecht komen waar dus zo n verscheel is. Ik zou me ook genept voelen als de prijzen die ze hanteren net als in europa zijn en dan te weten dat hun de zelfde middelen kopen als de buurman ernaast die dan geen "witte" restaurant is.
Erg leuk ook te horen dat jullie een heerlijk echt hollands stel tegen komen die op de fiets zo door de landen gaan ja echt typies hollands. Zoals ik altijd zeg we zijn net een virus we komen overal en al er 1 is geweest komen er snel anderen.
Maar al met al wat ik wil zeggen erg leuk jullie verhalen te lezen, spring wel natuurlijk weer van de hak op de tak.
En Eric sterkte met je enkel hoop dat het ondertussen een stuk beter met je gaat.
Dikke kus geniet lekker (maar dat zal wel lukken)
tot gauw. -
14 Februari 2011 - 11:35
Els:
Ronald, durf je nu niet op de foto.
die mangrovebomen lijken wel versteend, wat zitten er mooie foto's tussen
het is voor mij moeilijker om te reageren dan dat jullie schrijven want ik zit na het lezen van jullie verhalen meer met vragen die jullie niet kunnen beantwoorden
Ondanks het vieze weer maken we het hier goed
Ik ga wel naar de zon verlangen als ik jullie verhalen lees en wil zeer zeker met Ad azie verkennen
tot mails maar weer, gr Els -
14 Februari 2011 - 13:32
Gerda:
Hoi Ronald en Eric,
Wat een prachtige foto's van die vergroeide bomen zeg, ze zijn ook zo inmens groot.
Gaat het weer goed met je been Eric, of loop je nog op pijnstillers???
Geniet nog maar lekker van de natuur, de mensen en elkaar, ik kijk uit naar het volgende verslag,
liefs Gerda -
14 Februari 2011 - 17:45
's Jeanneke:
Hello mannen, wat een bijzondere plaatjes hebben jullie weer geschoten. En het blijft een reis vol verrassingen, emotie en gein. Toi toi toi. -
15 Februari 2011 - 22:55
Benita:
Hallo Kuifje en Bobby,
Mooie foto's weer, zeg!!
Goh, dat is wat dat jullie er dagelijks wel zo'n 325 maken!!
Het zijn wel bekende beelden uit Cambodja van Ankor en ook van die boomwortels die gebouwen overwoekeren. Echt prachtig!!
Foto Eric 310 vind ik erg apart.
Op de fotó's is te zien dat er uit de bewolking ook best wat regen is gevallen. Even lekker verkoelend.
Fijn, Eric, dat je alweer aardig op de been bent, met wat hulp uit de farmacie.
Tot mails weer.
Veel liefs van Benita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
