Contrasten
Door: Ronald & Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Ronald
11 Februari 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Waar waren we ook alweer gebleven (quote Geert Mak: In Europa).........Pursat: We komen behoorlijk onder de indruk terug van het drijvende dorp en checken onze e-mail in het hotel wat boordenvol houtsnijwerk staat. Soms kitscherig, maar er staan ook prachtige werken tussen. Het gewicht begint bij 50 kilo, dus geen denken aan om wat mee naar huis te nemen. Vooral niet dat prachtige Buddah-beeld van (dof) beige marmer en waar buddah er een beetje butch uitziet.
Een senior echtpaar komt drijfnat van de zweet in vrolijke tourpakjes de lobby inlopen. Het blijken echte uit de klei getrokken Hollanders en doen een tocht door zuid-oost Azie en fietsen door Birma, Thailand, Laos en Cambodja. "De kwaliteit van de wegen valt wel tegen" zeggen ze en hebben al enkele lekke banden gehad. Deze frivole ouderen gaan de volgende ochtend bij het krieken van de dag weer op pad. Die worden vast 100.
We schreven al over de NGO's (sociale ondernemingen die niet van de overheid zijn) en die zich inzetten voor kansarme jeugd. Woensdagmiddag vonden we eindelijk de Villa Comunity restaurant, grenzend aan het provinciale hoofdkantoor van Pursat. We spreken met de regiocoordinator en zijn onder de indruk van hun programma's en ook de beperkingen. Voorbeeld: (Intraveneus) druggebruik vindt heimelijk plaats want het gebruik is, in tegenstelling tot b.v. Nederland, strafbaar. Het verstrekken van schone naalden, wat de NGO's willen, wordt door de overheid tegengewerkt, want zij vinden dat het drugsgebruik stimuleerd. Gevolg: onbenaderbare gebruikersgroep die elkaars naalden delen en explosieve HIV besmetting tot gevolg heeft. Condoom gebruik is er ook zo een. Daar rust een taboe op. Geen sex voor het huwelijk, tenzij je zeker van je zaak bent en dan hoeft dat niet meer. Natuurlijk naief, maar voor mannen die sex hebben met mannen is dat in ieder geval een groot probleem.
Verder gaan er veel te weinig kinderen naar school, maar als ze gaan dan is de uitval het grootst in groep 2 en 4. Dan zijn de kinderen voor arbeid het meest geschikt. Tja en als het hele gezin niets te eten heeft.......... De regering wil het liefst ieder kind 9 jaar naar school laten gaan. Het is wel verplicht en gratis, maar de leraren verdienen haast niets, dus de kindjes (ouders) moeten dan producten (schoolboeken, lesmateriaal, eten) van of via hen afnemen, zodat de leraar een bestaan heeft en dus kan lesgeven. Voor gezinnen is deze aderlating vaak een brug te ver. Een inzamelingsactie of hulpproject vliegt door onze gedachte, maar waar begin je en eindig je?
Inmiddels is het vrijdag en loopt Eric nogsteeds mank. Met ibrufen en een pot sterke tijgerbalsem komen we een end. Gisteravond hebben we gegeten bij de witte Roos in het centrum op het balkon 1e etage. Daar zie je het straatgebeuren aan je voorbij gaan. Tegenover ons staan 3 kramen naast de ingang van een Chinese school. Van vol op stoom tot opbreken rond een uur of half acht zitten we ademloos te kijken hoe dat is georganiseerd. En dat iedere dag, 7 dagen in de week. De ganse familie doet mee, afhankelijk van de grootte van de stal. Hele diepvrieskisten gaan (min of meer leeg) achter op de brommer. Moe heeft de poet en gaat bij de buurman op een stoeltje gezellie met vriendinnen bellen. Pa doet het zware werk en na een uurtje wordt de plek brandschoon en leeg achtegelaten. Eric raakt een beetje aangeschoten van een halve liter gemberpalm-wijn. De vis-kerrie was weer verrukkelijk en.... ze hebben ijs!!!!
Vandaag gaan we met Mr Nieth (spreek uit NIET, Beniet je bent over de tong gegaan) tot aan de middag on tour geweest in de omgeving van Battambang. Prachtige straattafrelen, afgewisseld door de rivier met haar armoedige krotjes op palen, de moestuinen en het afval. We komen bij een oud dametje, die haar leven lang al rijst met boontjes stoomt in bamboestokken (dikke buizen). We komen aan in een beroemde tempel wat deels door de Rode Kmer in puin geschoten is. Er staat bij de poort een groot wit buddah beeld. We stappen uit en we staan oog in oog met een (lichamelijk) gehandicapte jongen. Spastisch en kwijlend zit hij in zijn gammele en primitieve rolstoel. Hij lacht en zwaait. Heel ontroerend. Als we de ruine hebben bezocht wuift hij. Of we mee komen naar de tempel onder het witte buddah beeld. Hij laat zich uit zijn rolstoel vallen en kruipt over de harde grond naar het tempel deel onder het beeld. Je hoort zijn botten op de grond bonken. Hij doet ons voor hoe je moet bidden, wat geld in het mandje doen, wierrook uit het pakje haalt, het kaarsje aansteekt en de wierrook aanmaakt om daarna in een pot met zand te stoppen. Als ons dat lukt glundert hij als een zonnetje. Hij begeleid ons naar buiten en kruipt weer in zijn rolstoel.Ik (Eric) schiet vol. Het is hoogseizoen en er zouden in onze beleving veel toeristen moeten rondlopen. In het geheel niet. We zijn ook de enige, althans samen met een kaalgeschoren, lachende tandeloze non in de nieuwbouw van de WAT, met allemaal mooie schilderijen. Ik wil haar eigenlijk knuffelen.
Onderweg langs de reistvelden wordt er ons van alles aan "eetwaar" aangeboden.Gegrild of gekookt dat maakt niet uit.
We drinken net versgetapte palmsap (bijna bier). We eindigen bij een krokodillenfarm. Anders dan in Maleisie (wat wij gezien hebben), zijn ze hier voor de tasjes en schoenen.We gruwen een beetje als we het horen. Het zijn er duizend en ik (Eric) behoor bijna tot hun maal, als het luik opengaat en ze komen aanstormen.Ze worden gevoerd met ......De verzorgen slaapt naast de krokodillen op de 12e verdieping, de muur dus in een hutje in een 2 pers. bed. We lopen al bezichtigend door zijn slaapkamer. Hij heeft er net een rat gevagen en gooit 'm naar de volwassen kroks. Een doffe klap en weg is de rat.
Nieuwe prijsvraag (zie 2 foto's): wat wordt op beide prijsvraagfoto's gemaakt en is er een relatie tot elkaar?
Een senior echtpaar komt drijfnat van de zweet in vrolijke tourpakjes de lobby inlopen. Het blijken echte uit de klei getrokken Hollanders en doen een tocht door zuid-oost Azie en fietsen door Birma, Thailand, Laos en Cambodja. "De kwaliteit van de wegen valt wel tegen" zeggen ze en hebben al enkele lekke banden gehad. Deze frivole ouderen gaan de volgende ochtend bij het krieken van de dag weer op pad. Die worden vast 100.
We schreven al over de NGO's (sociale ondernemingen die niet van de overheid zijn) en die zich inzetten voor kansarme jeugd. Woensdagmiddag vonden we eindelijk de Villa Comunity restaurant, grenzend aan het provinciale hoofdkantoor van Pursat. We spreken met de regiocoordinator en zijn onder de indruk van hun programma's en ook de beperkingen. Voorbeeld: (Intraveneus) druggebruik vindt heimelijk plaats want het gebruik is, in tegenstelling tot b.v. Nederland, strafbaar. Het verstrekken van schone naalden, wat de NGO's willen, wordt door de overheid tegengewerkt, want zij vinden dat het drugsgebruik stimuleerd. Gevolg: onbenaderbare gebruikersgroep die elkaars naalden delen en explosieve HIV besmetting tot gevolg heeft. Condoom gebruik is er ook zo een. Daar rust een taboe op. Geen sex voor het huwelijk, tenzij je zeker van je zaak bent en dan hoeft dat niet meer. Natuurlijk naief, maar voor mannen die sex hebben met mannen is dat in ieder geval een groot probleem.
Verder gaan er veel te weinig kinderen naar school, maar als ze gaan dan is de uitval het grootst in groep 2 en 4. Dan zijn de kinderen voor arbeid het meest geschikt. Tja en als het hele gezin niets te eten heeft.......... De regering wil het liefst ieder kind 9 jaar naar school laten gaan. Het is wel verplicht en gratis, maar de leraren verdienen haast niets, dus de kindjes (ouders) moeten dan producten (schoolboeken, lesmateriaal, eten) van of via hen afnemen, zodat de leraar een bestaan heeft en dus kan lesgeven. Voor gezinnen is deze aderlating vaak een brug te ver. Een inzamelingsactie of hulpproject vliegt door onze gedachte, maar waar begin je en eindig je?
Inmiddels is het vrijdag en loopt Eric nogsteeds mank. Met ibrufen en een pot sterke tijgerbalsem komen we een end. Gisteravond hebben we gegeten bij de witte Roos in het centrum op het balkon 1e etage. Daar zie je het straatgebeuren aan je voorbij gaan. Tegenover ons staan 3 kramen naast de ingang van een Chinese school. Van vol op stoom tot opbreken rond een uur of half acht zitten we ademloos te kijken hoe dat is georganiseerd. En dat iedere dag, 7 dagen in de week. De ganse familie doet mee, afhankelijk van de grootte van de stal. Hele diepvrieskisten gaan (min of meer leeg) achter op de brommer. Moe heeft de poet en gaat bij de buurman op een stoeltje gezellie met vriendinnen bellen. Pa doet het zware werk en na een uurtje wordt de plek brandschoon en leeg achtegelaten. Eric raakt een beetje aangeschoten van een halve liter gemberpalm-wijn. De vis-kerrie was weer verrukkelijk en.... ze hebben ijs!!!!
Vandaag gaan we met Mr Nieth (spreek uit NIET, Beniet je bent over de tong gegaan) tot aan de middag on tour geweest in de omgeving van Battambang. Prachtige straattafrelen, afgewisseld door de rivier met haar armoedige krotjes op palen, de moestuinen en het afval. We komen bij een oud dametje, die haar leven lang al rijst met boontjes stoomt in bamboestokken (dikke buizen). We komen aan in een beroemde tempel wat deels door de Rode Kmer in puin geschoten is. Er staat bij de poort een groot wit buddah beeld. We stappen uit en we staan oog in oog met een (lichamelijk) gehandicapte jongen. Spastisch en kwijlend zit hij in zijn gammele en primitieve rolstoel. Hij lacht en zwaait. Heel ontroerend. Als we de ruine hebben bezocht wuift hij. Of we mee komen naar de tempel onder het witte buddah beeld. Hij laat zich uit zijn rolstoel vallen en kruipt over de harde grond naar het tempel deel onder het beeld. Je hoort zijn botten op de grond bonken. Hij doet ons voor hoe je moet bidden, wat geld in het mandje doen, wierrook uit het pakje haalt, het kaarsje aansteekt en de wierrook aanmaakt om daarna in een pot met zand te stoppen. Als ons dat lukt glundert hij als een zonnetje. Hij begeleid ons naar buiten en kruipt weer in zijn rolstoel.Ik (Eric) schiet vol. Het is hoogseizoen en er zouden in onze beleving veel toeristen moeten rondlopen. In het geheel niet. We zijn ook de enige, althans samen met een kaalgeschoren, lachende tandeloze non in de nieuwbouw van de WAT, met allemaal mooie schilderijen. Ik wil haar eigenlijk knuffelen.
Onderweg langs de reistvelden wordt er ons van alles aan "eetwaar" aangeboden.Gegrild of gekookt dat maakt niet uit.
We drinken net versgetapte palmsap (bijna bier). We eindigen bij een krokodillenfarm. Anders dan in Maleisie (wat wij gezien hebben), zijn ze hier voor de tasjes en schoenen.We gruwen een beetje als we het horen. Het zijn er duizend en ik (Eric) behoor bijna tot hun maal, als het luik opengaat en ze komen aanstormen.Ze worden gevoerd met ......De verzorgen slaapt naast de krokodillen op de 12e verdieping, de muur dus in een hutje in een 2 pers. bed. We lopen al bezichtigend door zijn slaapkamer. Hij heeft er net een rat gevagen en gooit 'm naar de volwassen kroks. Een doffe klap en weg is de rat.
Nieuwe prijsvraag (zie 2 foto's): wat wordt op beide prijsvraagfoto's gemaakt en is er een relatie tot elkaar?
-
11 Februari 2011 - 08:32
Ronald:
Ja ik weet het
Mag ik ook meedoen met de prijsvraag :) ? -
11 Februari 2011 - 09:22
Benita:
Ik wacht met spanning op de foto's van de prijsvraag.
Neen, Ronald jij mag natuurlijk niet meedoen!!
Jongens, jullie schrijven veel mooier dan Geert Mak.
Met zoveel respect voor ieder mens die je tegenkomt, die daar probeert te overleven.
Ja, als je daar je daar zoveel ellende en armoede tegenkomt, dan wil je iets doen, maar hoe en wat?
Jullie sociale en meelevende karakter laat van zich spreken.
Knuffels, xxxxxx Benita -
11 Februari 2011 - 09:31
Benita:
Klein vraagje: willen jullie voor Joop ook van die potjes tijgerbalsem meenemen? Hij gebruikt het voor alles (zelfs voor zijn schimmelnagels) en..... het helpt ook echt.
Eric, gaat het ook wel wat beter met je teen? Hoop dat de pijn snel weggaat en je beter kunt lopen.
xxxx Benita -
11 Februari 2011 - 10:58
Benita:
Welke 2 foto's (nrs) betreffen de prijsvraag? -
11 Februari 2011 - 20:51
Ronald:
De prijsvraag bestaat uit 3 onderdelen: foto 4 A en 4 B ieder twee foto's bevatten.
En de relatie die beide onderwerpen hebben onderling.
Veel succes,
Gr. Ronald -
11 Februari 2011 - 22:39
Benita:
Inzending prijsvraag:
Jullie zijn op de de krokodillenfarm geweest, waar ze tasjes en schoenen van maken. Ze gooien natuurlijk niets weg en het vlees zal dan ook vast op de menukaart staan (lijkt mij trouwens lekkerder dan vogelspinnen..).
De foto's 4B is volgens mij dan ook krokodillenvlees.
De foto's 4A is kokosmelk, wat je eet bij het krokodillenvlees. Mogelijk samen een heerlijke combinatie, en hebben jullie het ook gegeten.
Nu maar weer hopen dat ik het goed geraden hebt.
Veel liefs van Benita -
12 Februari 2011 - 09:43
Annemarie:
Leuk weer hoor jullie verhalen, het "reisgenot" springt er van af en spreekt mij natuurlijk erg aan. Ik krijg steeds een link in mijn mailbox en dan ga ik meteen weer lezen natuurlijk. Bovendien binden jullie de lezers wel met al die verhalen.... Ik kan het niet nalaten om mee te doen ....
De prijsvraag dit keer: laat ze maar rollen in de lente :-) Is erg moeilijk hoor, ik heb het een keer in Vietnam geprobeerd en werd van harte uitgelachen met het resultaat.. De relatie tussen de 4 foto's is natuurlijk voor de hand liggend ....
-
12 Februari 2011 - 11:14
's Jeanneke:
Hallo jongens, weer een mooi verhaal, ik raak verknocht aan julie belevenissen. Op de foto's wordt rijstpapier gemaakt voor loempia's en de vulling voor de loempia's. Waarschijnlijk kip. Ik gok maar weer wat.
Eric, het komt heus goed met je teen. Laat je lekker vertroetelen door Ronald, daar knap je van op! -
12 Februari 2011 - 16:30
Els:
wat een contrasten zo'n jongetje in al zijn armoede en zulke goed onderhouden tempels.
Jullie zijn nu wel in het echte oude cambodja
In zo'n bad is je zere teen zo vergeten, gezellig hoor
antwoord; er word een wrap/tortilla gemaakt van rijst/casava/meel en hierin word krokodillenvlees gedaan. Het smaakt leerachtig
gr Els
-
13 Februari 2011 - 10:15
Gerda:
Wat weer een mooie en lieve verhalen, ik geniet ervan als ik ze lees.
Eric, ik hoop dat je voet weer opgeknapt is, want dat is best lastig.
Enfin, veel plezier nog en tot het volgende verhaal.
Groetjes Gerda -
13 Februari 2011 - 10:17
Mar MWD:
Hoi Lieffies,
Wat een avonturen en wat een schrijftalent hebben jullie om jullie belevenissen op te tekenen. Ik zou alles heel goed bewaren, er nog wat meer achtergrond bij te schrijven en dan proberen het uit te geven. Het zijn zulke gave verhalen om te lezen. Ik geniet ervan.
Momenteel ben ik het familiewiegje aan het bekleden en ik moet zeggen dat het er mooi uit gaat zien. Ik, als a.s. oma, ben er in ieder geval helemaal blij mee en denk dat de nieuwe loot (lees kleinkind) aan de stamboom er prima in past.
Jullie zijn alweer je 3e week in gegaan, wat gaat de tijd toch snel.
Veel plezier, verbazing, ontroering, kortom, blijf genieten van alles dat jullie tegenkomen,
een bos vol lieve groetjes uit Westland, xxxx -
15 Februari 2011 - 21:10
De Lapjes Vrouw:
Wat een gave verhalen weer.
En het antwoord op de prijsvraag is pizza krokodilla de cambodja.
Gemaakt van krokodillen hersenen met wat verse kruiden, jammie.
Lijkt me heerlijk (als ras echte vega)
Dikke knuf uit Dordt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
