Prachtige tijdelijke vriendschap
Door: Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Ronald
11 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Tutukaka
Prachtige tijdelijke vriendschap
Om te breken met de duikclub was wat lastig. Ik deed het wel met een smile en dat werd gewaardeerd. Ik stond er achter en het was goed zo. Maar toch. Mijzelf troostend, dwaalde ik gisteren door Whangarei en omgeving. Het goot pijpestelen tot in de middag. Terug in Tutukaka heb ik een 1/3e van mijn lesgeld teruggekregen en heb ik getraketeerd in de kroeg. Er stonden heerlijke nachos met cremecheese (Els recept komt er een keer aan) voor bij de "hanle" beer. Ik dacht dat er alleen PINTS bestonden. Tja, rondjes afslaan omdat er nog gereden moest worden, ging ik op zoek naar Antwerpse Joen (je leest het nog een keer goed) voor een reprise van de namiddag/avond ervoor (Mapatiko bay of zoiets) maar dan naar Whalebay. Joen's tentje op de camping van Tutukaka was deels ingestort/ingeregend. Geen Joen te bekennen. Toen ik weg wilde rijden kwam had aanrijden met Zweedse Haspan en bleek dat zij twee op zoek waren naar mij. Want wilden toch wel even hun troost kwijt. Dit mondde uit in een plan om te gaan eten in Whalebay, waar verder geen mens oid te bekennen is, zeker niet aan het einde van de dag. Alles is door de heren op de camping bij elkaar gezocht waarin Haspan echt grappig is. Je moet je voorstellen een hyperintelligente Ph.D in bio-chemics die een controle problem heeft. Daarvoor heeft hij zijn manier gevonden en die is ZO GRAPPIG. De chaos is hardop, hij herschikt zich dito en neemt direct actie wat MOET leiden tot resultaat. Joen is een massage therapist. Een Antwerpse tuttebel die heerlijke vegetarische salades maakt (Els recpten komen er aan). Met deze twee hetero's, die zo mogelijk nichteriger doen dan ik verplaatsten wij ons 20 km ten noorden van Tutukaka naar Whale Bay. Uitladen op een verlaten parkeerplek en de verhalen dat daar vaak door vooral Maori's auto's worden gestript zorgde er voor dat alleen Joen zijn verteerde rugzak achter in de auto mocht laten en zelfs dat met een zucht van Joen. 10 minuten neerdalen naar het mooiste strand wat ik ooit ter wereld heb gezien. Prachtige plaatjes en vergezichten. Vooral puur en onbemenst. Wij zijn een vuur gaan maken wat goed lukte. De pan erop en Haspan had prachtig lamsvlees meegenomen. Dit heb ik tot heerlijke malsheid gebraden. De salade van Joen was een prima aanvulling. Rondom de maaltijdbereiding gingen de heren om beurten in blote bibs de branding in, wat ik tijdens het bakken van de lapjes een aardig uitgezicht vond. Van Haspan heb ik blije foto, zie in het album. De schemer, ondergaande zon zijn niet vast te leggen op beeld. De sterren van het zuidelijk halfrond verschenen en regelmatig gaan er meteorieten door de dampring die prachtig verlichte strepen laten zien. De maan kwam op, was vol en wij - drie totaal verschillende mannen - waren in volledige harmonie met elkaar en voelden voor en op moment een intense verbondenheid of vriendschap zo je wil. Metd e vragen: Wat zijn we met, door en voor elkaar op dit moment, gaf genoeg gespreksstof tot laat op de avond. De heren waren natuurlijk moe, moeten vandaag examen doen voor het theoretisch deel van het duikbrevet en om 2400 uur eindigden we bij Haspan op de camping met het opdelen van zijn nieuwe opgedeele bak ijs van 2 liter. Ik mocht niet erder vertekken dan dat ik van allebei een dikke hug kreeg. Dit was een superavond.!!!!!
Om te breken met de duikclub was wat lastig. Ik deed het wel met een smile en dat werd gewaardeerd. Ik stond er achter en het was goed zo. Maar toch. Mijzelf troostend, dwaalde ik gisteren door Whangarei en omgeving. Het goot pijpestelen tot in de middag. Terug in Tutukaka heb ik een 1/3e van mijn lesgeld teruggekregen en heb ik getraketeerd in de kroeg. Er stonden heerlijke nachos met cremecheese (Els recept komt er een keer aan) voor bij de "hanle" beer. Ik dacht dat er alleen PINTS bestonden. Tja, rondjes afslaan omdat er nog gereden moest worden, ging ik op zoek naar Antwerpse Joen (je leest het nog een keer goed) voor een reprise van de namiddag/avond ervoor (Mapatiko bay of zoiets) maar dan naar Whalebay. Joen's tentje op de camping van Tutukaka was deels ingestort/ingeregend. Geen Joen te bekennen. Toen ik weg wilde rijden kwam had aanrijden met Zweedse Haspan en bleek dat zij twee op zoek waren naar mij. Want wilden toch wel even hun troost kwijt. Dit mondde uit in een plan om te gaan eten in Whalebay, waar verder geen mens oid te bekennen is, zeker niet aan het einde van de dag. Alles is door de heren op de camping bij elkaar gezocht waarin Haspan echt grappig is. Je moet je voorstellen een hyperintelligente Ph.D in bio-chemics die een controle problem heeft. Daarvoor heeft hij zijn manier gevonden en die is ZO GRAPPIG. De chaos is hardop, hij herschikt zich dito en neemt direct actie wat MOET leiden tot resultaat. Joen is een massage therapist. Een Antwerpse tuttebel die heerlijke vegetarische salades maakt (Els recpten komen er aan). Met deze twee hetero's, die zo mogelijk nichteriger doen dan ik verplaatsten wij ons 20 km ten noorden van Tutukaka naar Whale Bay. Uitladen op een verlaten parkeerplek en de verhalen dat daar vaak door vooral Maori's auto's worden gestript zorgde er voor dat alleen Joen zijn verteerde rugzak achter in de auto mocht laten en zelfs dat met een zucht van Joen. 10 minuten neerdalen naar het mooiste strand wat ik ooit ter wereld heb gezien. Prachtige plaatjes en vergezichten. Vooral puur en onbemenst. Wij zijn een vuur gaan maken wat goed lukte. De pan erop en Haspan had prachtig lamsvlees meegenomen. Dit heb ik tot heerlijke malsheid gebraden. De salade van Joen was een prima aanvulling. Rondom de maaltijdbereiding gingen de heren om beurten in blote bibs de branding in, wat ik tijdens het bakken van de lapjes een aardig uitgezicht vond. Van Haspan heb ik blije foto, zie in het album. De schemer, ondergaande zon zijn niet vast te leggen op beeld. De sterren van het zuidelijk halfrond verschenen en regelmatig gaan er meteorieten door de dampring die prachtig verlichte strepen laten zien. De maan kwam op, was vol en wij - drie totaal verschillende mannen - waren in volledige harmonie met elkaar en voelden voor en op moment een intense verbondenheid of vriendschap zo je wil. Metd e vragen: Wat zijn we met, door en voor elkaar op dit moment, gaf genoeg gespreksstof tot laat op de avond. De heren waren natuurlijk moe, moeten vandaag examen doen voor het theoretisch deel van het duikbrevet en om 2400 uur eindigden we bij Haspan op de camping met het opdelen van zijn nieuwe opgedeele bak ijs van 2 liter. Ik mocht niet erder vertekken dan dat ik van allebei een dikke hug kreeg. Dit was een superavond.!!!!!
-
11 Februari 2009 - 04:42
Roon:
Ja prachtig allemaal. Ik heb het vannacht via Skype een deel van meegekregen. Jammer dat Skype niet helemaal deed wat de bedoeling was namelijk beeld van mij aan jou. Toch blij dat ik jou heb kunnen zien en horen. De foto`s zijn op een paar na allemaal goed voor een screen-saver. Toppie -
11 Februari 2009 - 07:09
Jan:
Ha knul,
Lees je berichten geboeid en krijg goed door hoe je geniet. Jammer van je duikcursus... kan me voorstellen hoe'n (ja je leest het goed)teleurstelling dat moet zijn, maar inderdaad, er zit dan nix anders op.
Leuk om een foto van René te zien. Geen steek veranderd sinds, wanneer was het dat wij hem voor het laatst zagen? 1991 in NZ, denk ik, en toch wel. -
11 Februari 2009 - 08:47
Annemarie:
Ha Eric,
Leuk om het allemaal een beetje te volgen wat je zoal meemaakt en uitspookt. Op SZ wordt de site veelvuldig bezocht én besproken natuurlijk ...
Geniet er nog van.
Groetjes vanuit Breda -
11 Februari 2009 - 10:11
Marc:
Lieve Broer,
Ach, ach, ach... wat heerlijk dat je ons zo deelgenoot maakt van je avonturen... Het is toch echt Eric of het klein insectenboek. Wat betreft die foto van je strandwandelingetje... doet mij erg denken aan de landing van Wilhelmina op het strand van Scheveningen ;-) Pikkie geniet erg maar lekker van ! Knuf van je broertje Marc -
11 Februari 2009 - 13:34
Gerda:
Eric,
Ik heb net even zitten te genieten van je verhaal en je foto's, geweldig wat een natuur zeg. Gezellig zo'n avondje aan het strand met een houtvuurtje en goed gezelschap.
Veel plezier nog,
groetjes Gerda -
11 Februari 2009 - 15:59
Roon:
Aar er zijn nog maar weinig reactie op je uitdaging waar mijn koos naampje vandaan komt. Alleen zus Marjo heeft wat zitten vissen en neef Martijn. Helaas beide niet gelukt. -
11 Februari 2009 - 19:41
Annemarie:
Ha Ronald, heb je de reactie van 's Jeanneke gemist dan (zie bericht van 7-2) .....?? -
11 Februari 2009 - 21:10
Benita:
Hoi schattebol,
Wat geniet jij toch enorm van alle ontmoetingen met mensen!!!Echt jammer van je duik-experience, maar ja, daar krijg je weer andere ervaringen voor terug.
Heb je toch lekker in je blote kont kunnen lopen/zwemmen??
Iedere dag kijk ik uit naar je verhalen.
Wat een prachtige foto's!! -
12 Februari 2009 - 02:38
Rene:
Was dat nou de beste foto? :-) -
12 Februari 2009 - 07:40
Gertine:
Ha Eric, je haalt eruit wat erin zit en geniet volop, da's duidelijk! Gelijk heb je met het duiken te stoppen, ik vond het ook niks, kreeg ook claustrofobische gevoelens (terwijl de liefhebber er juist een bevrijd / ruimtelijk gevoel van schijnt te krijgen).
Enneh..... je kúnt natuurlijk gewoon het geluid van je telefoontje 's nachts uitzetten.... ik ga toch echt niet midden in de (mijn) nacht naar je sms-en.... hoeveel ik ook van je hou....! ;)) -
13 Februari 2009 - 07:03
Gertine:
Ha René! Leuk om je hier op Eric's log te zien na al die tijd. Je bent nix veranderd, grijs staat je goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
