Claustrofobie of zoiets........
Door: Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Ronald
10 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Mijn eerste nacht werd verstoord door een SMS. Het was een nietsvermoedende vriedin, de schat, die waarschijnlijk dacht dat het net zo laat was als in Nederland. Ik was net in mijn ritme aan het komen en werd er weer uitgehaald. Niet getreurd, want de vriendschap maakt het al gauw goed. Maar om nu met een knallende kiwi koppijn mijn ex- te gaan ontmoeten na 16 jaar en daarme te gaan brunchen ?!! Daar waren hindernissen te nemen. Hoge doseringen ibrufon werken ook in Ao Te Aroa (Land of the Long white cloud) en onze ontmoeting was na een korte emotionele shock erg gezellig We hebben we de eertse helft van de dag erg gezellig doorgebracht. dwz brunchend en wandelend over een magnifique strand. Hij voelde als een gezellige achternicht waar ik veel herinneringen mee had op te halen. De laatste dag in NZ zal ik met hem gaan borrelen aan de haven van Auckland is de afspraak.
Heerlijk vrij en frank scheur of tuf met een neiuwe 2 liter automaat door het prachtige landschap richting noorden. Bij het schakelen heb ik dus niet steeds de deurknop in mijn hand. De omgeving doet mij denken aan de Morvan en Correze, maar dan met een andere vegetatie. Schitternede Varensbomen/palmen Yuka's en Totara trees sieren de wegrand.
Ngunguru, waar ik de komende tijd verblijf is heel rustig en met een prachtig binnenmeer met bootjes. Het levert idyllische plaatjes op, waarvan ik er mogrne nekele zal plaatsen. Ik heb nu mijn aansluitdraadjes vergeten en zit een half uur rijden van ngunguru. Het BB is erg Engels. De bedrijfsvoering bejaard en roddelziek. Er zijn ook aardige kanten. Ze komen uit Schotland, lopen stoer te doen, totdat ik onze trouwfoto liet zien. Twee nichten waarvan een in een kilt. Dat was shocking, maar lieten ze niet echt merken. Ze hebben nu wat te dozen in de winter. Vanmorgen (10-2) zat ik aan de grote Queen An tafel met een Italiaan en een heel Canadees gezin, waarvan de (oudere) dochter diplomaat is in Venezuela en duiken als hobby heeft. Veel verhalen en erg gezellig. De duikcursus is een ander verhaal, ofwel passe. Gister een succesvolle studiedag gehad in een oververhit klaslokaatje, 30 graden en hoge luchtvochtigheid. VAndaag onze eerste duik in een overdekt zwembad. Het pak, de spulln die aan je hangen maakten het mij erg benaud. Ik kreeg dan kramp in mijn voeten en begon te panicken. Direct kwam mijn bijna stikervaring in een Zuid Afrikaanse grot van enige jaren geleden naar boven en was het gedaan. Mijn hele lijf ging in de weerstand en werd het alleen maar erger. Er was slechts 1 remedie: stoppen. Ik krijg wat terug van mijn cursusgeld en ga ik me bezinnen op de volgende plannen. Wel jammer, want het is een leuke groep en de juf is gek op me (ter frustratie van mijn Belgische duik collega; ik kreeg vette hugs en zoenen , vooral toen ik vertrok.) In ieder geval morgen foto's en straks naar die stikmooie Whale bay. Deze overtreft het mooie Manapuri bay, waar ik gisternamiddag, na de klassikale lessen met Belgisch duikmaatje Joen (je leest het goed) heb gezwommen. In contact met NZ bait vissers, van die ruikge red-necks met een klein hartje, lekker gebabbeld en ons laten vertellen over de omgeving. Erg veel te vangen. Ze hebben afgelopen jaar 3 grote witte haaien uit het water gehaald 1600 kilo ieder. En ik dacht dat die daar niet zaten. Wel zonde van die mooie dieren. Ik ben derhalve lid geworden van de Nieuw Zeelandse haaienbeschermingsvereniging. Oke, morgen dus veel foto's en voor nu: ke ora.........
Heerlijk vrij en frank scheur of tuf met een neiuwe 2 liter automaat door het prachtige landschap richting noorden. Bij het schakelen heb ik dus niet steeds de deurknop in mijn hand. De omgeving doet mij denken aan de Morvan en Correze, maar dan met een andere vegetatie. Schitternede Varensbomen/palmen Yuka's en Totara trees sieren de wegrand.
Ngunguru, waar ik de komende tijd verblijf is heel rustig en met een prachtig binnenmeer met bootjes. Het levert idyllische plaatjes op, waarvan ik er mogrne nekele zal plaatsen. Ik heb nu mijn aansluitdraadjes vergeten en zit een half uur rijden van ngunguru. Het BB is erg Engels. De bedrijfsvoering bejaard en roddelziek. Er zijn ook aardige kanten. Ze komen uit Schotland, lopen stoer te doen, totdat ik onze trouwfoto liet zien. Twee nichten waarvan een in een kilt. Dat was shocking, maar lieten ze niet echt merken. Ze hebben nu wat te dozen in de winter. Vanmorgen (10-2) zat ik aan de grote Queen An tafel met een Italiaan en een heel Canadees gezin, waarvan de (oudere) dochter diplomaat is in Venezuela en duiken als hobby heeft. Veel verhalen en erg gezellig. De duikcursus is een ander verhaal, ofwel passe. Gister een succesvolle studiedag gehad in een oververhit klaslokaatje, 30 graden en hoge luchtvochtigheid. VAndaag onze eerste duik in een overdekt zwembad. Het pak, de spulln die aan je hangen maakten het mij erg benaud. Ik kreeg dan kramp in mijn voeten en begon te panicken. Direct kwam mijn bijna stikervaring in een Zuid Afrikaanse grot van enige jaren geleden naar boven en was het gedaan. Mijn hele lijf ging in de weerstand en werd het alleen maar erger. Er was slechts 1 remedie: stoppen. Ik krijg wat terug van mijn cursusgeld en ga ik me bezinnen op de volgende plannen. Wel jammer, want het is een leuke groep en de juf is gek op me (ter frustratie van mijn Belgische duik collega; ik kreeg vette hugs en zoenen , vooral toen ik vertrok.) In ieder geval morgen foto's en straks naar die stikmooie Whale bay. Deze overtreft het mooie Manapuri bay, waar ik gisternamiddag, na de klassikale lessen met Belgisch duikmaatje Joen (je leest het goed) heb gezwommen. In contact met NZ bait vissers, van die ruikge red-necks met een klein hartje, lekker gebabbeld en ons laten vertellen over de omgeving. Erg veel te vangen. Ze hebben afgelopen jaar 3 grote witte haaien uit het water gehaald 1600 kilo ieder. En ik dacht dat die daar niet zaten. Wel zonde van die mooie dieren. Ik ben derhalve lid geworden van de Nieuw Zeelandse haaienbeschermingsvereniging. Oke, morgen dus veel foto's en voor nu: ke ora.........
-
10 Februari 2009 - 06:23
Marga:
Hoi Eric,
Heel goed om te ontdekken dat je, ook al ben je nu downunder, ook grenzen hebt.... Wist je natuurlijk al, maar er is zoveel behalve duiken waar jij goed in bent! In elk geval ben je 1 van mijn dierbaarste vrienden! Veel plezier met alles wat je zonder paniekaanvallen te krijgen kunt doen!
Liefs van Marga. -
10 Februari 2009 - 06:35
Peeve:
we zijn benieuwd naar de mooie plaatjes. De landkaartjes maken het ook makkelijk om je te volgen. nogmaals heel heel heel veel plezier enz. enz. -
10 Februari 2009 - 07:13
Marjo:
lieve eric,
jammer dat het niet gelukt is met dat duiken,maar ik denk dat er nog meer op je pad komt. je schrijf zo leuk.
je moet maar eens een boek gaan schrijven daar heb je wel talent voor. liefs marjo -
10 Februari 2009 - 07:23
Roon:
Ja jong, tis nie anders, dan je flippers in de kast te leggen. Nu heeft het alleen reizen zijn grootste voordeel. Je kan je eigen weg gaan. Weer een ervaring rijker moet je maar denken. Ik schrijf je verder op G-mail.
Dikke kuz -
10 Februari 2009 - 07:58
Gerda:
Hoi Eric, Jammer van dat duiken, maar er is veel meer te beleven lijkt me. Gezellig verslag van je belevenissen tot nu toe.
Ik wens je een goede reis verder en blijf je volgen.
liefs Gerda -
10 Februari 2009 - 08:12
Els:
Hoi Eric
Jammer van het duiken maar nu zal je zien dat er andere mooie dingen op je pad komen.
Fijn te horen dat je steeds wel iemand tegen komt met wie je je ervaringen kan delen of gewoon een praatje mee kan maken.
Kan je goed tegen de vochtigheid??
Hopelijk zitten er mooie foto's van de vegetatie bij. Ben erg benieuwd naar de verschillende bomen.
Hoe is het eten? Mail je het recept door als het heel heel heel lekker is geweest?
Gr. Els -
10 Februari 2009 - 08:34
Marianne:
Goed dat je bent gestopt met duiken, als je voor onder water was gemaakt had je wel kieuwen gehad, moet je maar denken. Trouwens, claustrofobie in een duikpak? Ik heb dat al met mijn gewone kleren aan, kun je nagaan. Ik ga straks weer een dagje optrekken met Roon, waarvan ik denk dat hij ondergedoken heeft gezeten de laatste dagen. Ik lees wel weer van je en ben heel benieuwd naar je foto's. Blijf genieten en een dikke knuf, Mar -
10 Februari 2009 - 18:47
Annie:
Hoi Aeric, Ik ben blij dat je gewoon gestopt bent met dat duiken. Zelf ben ik ook erg bang met water. Ik weet hoe het is als je in ademnood komt. Vreselijk is dat. Ik ben een beetje jaloers op je. Hier regent het pijpenstelen en is het vies weer en koud. Jij zit daar lekker in de warmte. Nou de groetjes en ik kom ook zaterdag naar Ronald zijn BYO of zo iets feest. Ik maak vrijdag mijn bekende boterkoek en zaterdag maak ik voor hem een slaatje met kleine tomaatjes en augurkjes in een waaiertje gesneden en grotere tomaten die ik dan weer heel leuk doorsnijd en zilveruitjes en eitjes die ik dan weer met dat lekkere spul ga vullen en daar gaat dan weer een beetje paprika poeder overheen. Ik kan met Els meerijden en ook weer terug. Fijn he. Nou ik maak het niet te lang. Mijn huishoudelijke hulp heeft lekker mijn huiskamer gestofzuigd en mijn bed verschoond maar mijn hulp die heeft twee dochters en daar heb ik aan gevraagd of zei ook wel eens via de computer berichtjes achterlaat als die meiden op vakantie gaan. Nee had ze gezegd en mijn hulp die wist er ook helemaal niets van. Zelf wist ze ook niet dat het bestond. Hoe bestaat het toch he Aeric als je helemaal in Nieuw Zeeland zit. Hoe is het mogelijk. Hoe haal je dat dan op? Moet je daarvoor naar een winkel om je post op te halen? Nou het kan allemaal maar tegenwoordig. Ik ga nu ophangen hoor.Een dikke kus van Anna DOEIIIIIII dag en pas je op?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
