Als Boeddha over je tong plast
Door: Roon & Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Ronald
13 Februari 2013 | Vietnam, Hội An
Hoi An is zonder twijfel dé trekpleister van Vietnam. Prachtige oude architectuur vormt het decor in de nationale feestweek met haar hordes toeristen. Vele nationaliteiten maken samen met (inter-) lokalen het tot een mondiale mierenhoop. Verassend genoeg is er in deze toptijd veel business gesloten, want men vertoeft bij familie elders in het land. Ons overkomt in dat licht een mooie ervaring:
Wij hebben niet ten koste van maar dankzij alles, graag het beste wat er te krijgen is. Wij verlaten ons graag op de Lonely Panet gids en de website van Tripadvisor. De laatste is een ware hype in wording en maken we gretig gebruik van hun app op de IPad. Natuurlijk willen wij eten bij restaurant nummer 1. The White Sail. Een juweeltje moet het zijn. Maar helaas is het dicht vanwege de feestdagen. Bij ons eerste bezoek blijkt het uitbatende gezin, aangevuld met verwanten aan de familiedis. Allerhartelijkst krijgen we een happy new year knuffel maar wel te horen dat ze helaas gesloten zijn. Jammer, maar wij gunnen dit hartwerkende gezin hun privė. Gretig door de aanbevelingen rijden we gisteravond toch nog eens langs. Ze zijn dicht maar wel aanwezig. Ze ruimen wederom de restanten op van privébezoekers die dag; nieuw jaar gaat immers over familie, eten en toekomst. Als zijne heiligheid de keukenprins verschijnt raken we in een uitbundig gesprek. Ineens komt men in beweging en wordt op het lege terras een tafeltje en twee stoelen gezet. Zij gaan voor ons koken. Wij slikken en weigeren pertinent. Zij houden aan. Wij ook maar zij winnen. Die paar dagen vakantie die zij per jaar hebben.......
We weten wat het weigeren van gastvrijheid betekent in deze cultuur en met een even snel verdwijnend als opkomend schuldgevoel zetten wij ons aan de dis. Ons wordt een romige soep voorgezet van een zeldzame tongstreling.
Het is de kruidencombi die de gekookte zeeschelpen tot grote hoogte brengen. Het hoofdgerecht zit in uitgeholde kokosnoten. Een groene garnalencurry prikkelt de zinnen met minstens zoveel vlijt. Ondertussen dienen zich velen potentiële klanten aan de poort, maar krijgen hetzelfde te horen als wij eergisteravond. Nee wij zijn vrienden en dat is anders. Tijdens de preparatie schieten hij, dan weer zij voor boodschappen derwaarts of wordt er het een of ander aangeleverd door een kornuit. Alles vers. Daar gaat de schone keuken waar Eric af en toe een blik in werpt. Ook hij knijpt er minuten tussenuit en koopt mooie ballonnen voor de kids. Het zijn een draak en een slang. Het is raak, want ze beginnen er direct mee te spelen.
Als we later met het gezin natafelen en vragen wat hun drijft om ons zo te verwennen, is het devies....."Het beste wat je als restaurateur kan overkomen is als je de eerste gasten van het nieuwe jaar gelukkig kunt maken. Dat brengt voorspoed in het jaar van de slang." Nadat we het hele bedrijf- ze hebben ook bungalows aan het strand - hebben bekeken op hun IPad, nemen we uitgebreid afscheid en rijden we een beetje beduusd op onze roestige gehuurde damesfietsen zonder licht de donkere zwoele zomeravond in. In de drukke regelloze verkeerschaos van Hoi An gaat alles steeds net goed.
Wij hebben niet ten koste van maar dankzij alles, graag het beste wat er te krijgen is. Wij verlaten ons graag op de Lonely Panet gids en de website van Tripadvisor. De laatste is een ware hype in wording en maken we gretig gebruik van hun app op de IPad. Natuurlijk willen wij eten bij restaurant nummer 1. The White Sail. Een juweeltje moet het zijn. Maar helaas is het dicht vanwege de feestdagen. Bij ons eerste bezoek blijkt het uitbatende gezin, aangevuld met verwanten aan de familiedis. Allerhartelijkst krijgen we een happy new year knuffel maar wel te horen dat ze helaas gesloten zijn. Jammer, maar wij gunnen dit hartwerkende gezin hun privė. Gretig door de aanbevelingen rijden we gisteravond toch nog eens langs. Ze zijn dicht maar wel aanwezig. Ze ruimen wederom de restanten op van privébezoekers die dag; nieuw jaar gaat immers over familie, eten en toekomst. Als zijne heiligheid de keukenprins verschijnt raken we in een uitbundig gesprek. Ineens komt men in beweging en wordt op het lege terras een tafeltje en twee stoelen gezet. Zij gaan voor ons koken. Wij slikken en weigeren pertinent. Zij houden aan. Wij ook maar zij winnen. Die paar dagen vakantie die zij per jaar hebben.......
We weten wat het weigeren van gastvrijheid betekent in deze cultuur en met een even snel verdwijnend als opkomend schuldgevoel zetten wij ons aan de dis. Ons wordt een romige soep voorgezet van een zeldzame tongstreling.
Het is de kruidencombi die de gekookte zeeschelpen tot grote hoogte brengen. Het hoofdgerecht zit in uitgeholde kokosnoten. Een groene garnalencurry prikkelt de zinnen met minstens zoveel vlijt. Ondertussen dienen zich velen potentiële klanten aan de poort, maar krijgen hetzelfde te horen als wij eergisteravond. Nee wij zijn vrienden en dat is anders. Tijdens de preparatie schieten hij, dan weer zij voor boodschappen derwaarts of wordt er het een of ander aangeleverd door een kornuit. Alles vers. Daar gaat de schone keuken waar Eric af en toe een blik in werpt. Ook hij knijpt er minuten tussenuit en koopt mooie ballonnen voor de kids. Het zijn een draak en een slang. Het is raak, want ze beginnen er direct mee te spelen.
Als we later met het gezin natafelen en vragen wat hun drijft om ons zo te verwennen, is het devies....."Het beste wat je als restaurateur kan overkomen is als je de eerste gasten van het nieuwe jaar gelukkig kunt maken. Dat brengt voorspoed in het jaar van de slang." Nadat we het hele bedrijf- ze hebben ook bungalows aan het strand - hebben bekeken op hun IPad, nemen we uitgebreid afscheid en rijden we een beetje beduusd op onze roestige gehuurde damesfietsen zonder licht de donkere zwoele zomeravond in. In de drukke regelloze verkeerschaos van Hoi An gaat alles steeds net goed.
-
13 Februari 2013 - 07:51
Benita:
Hello buddah's,
Wat een prachtig verhaal en allerhartelijkste ervaring in het restaurant! Echt leuk!
Ja, wie goed doet, goed ontmoet.
Ronald, weer een lief hondje gevonden bij het zwembad. Jij bent toch echt een hondenvriend!
Het is hier koud. Ik ga zo naar mijn werk toe.
Veel liefs van Benita
-
13 Februari 2013 - 08:18
Gertine:
Leuke foto's jongens! Zo te zien vermaken jullie je prima. Ga zo door! -
13 Februari 2013 - 13:42
Gerda:
Hoi Eric en Ronald, wat weer een verhaal zeg, van dat restaurant, geweldig hoor. En ja, de foto's zijn ook genieten, leuk om eens een nieuw jaar daar te beleven. Geniet ervan hoor, liefs Gerda -
13 Februari 2013 - 15:46
Ans:
Wat een mooie belevenis, ontroerend.
X,X, Ans -
13 Februari 2013 - 16:11
Els:
Hoi Ronald en Eric
Zo te zien is het allemaal erg ontspannend en genieten jullie van het eten en cultuur
Hebben de Boedas allemaal een andere betekenis?
Gr, Els -
13 Februari 2013 - 20:42
Patson:
Gaaf allemaal wat jullie meemaken , en wat een bijzondere lieve mensen hebben jullie ontmoet.En die soep daar wil ik wel het recept van of ik proef het een keer bij jullie thuis (grapje). Nu tot het volgende reis verslag dikke kus XX
Groetjes patson -
13 Februari 2013 - 20:57
Hans:
Mannenbroeders,
Wat je als restaurateur al niet moet doen om van sommige gasten af te komen. Dat gaan Xantippe en ik toch ook eens proberen!
Enne... komt er nog een quizzzzvraag?
Groeten uit Rotterdam,
Hans D -
14 Februari 2013 - 11:23
Marc:
Ha vakantiemannen!
Het is weer allemachtig prachtig wat jullie meemaken.
Laat ik nou zien dat er zelfs een Vietnamese versie is van Jan en Gertine, het kerststalletje en de Paus ;-)
Geniet er maar heerlijk van..!
Ennuh nog bedankt voor de ansichtkaart met het Chiquita omaatje...
Groetz van broer Marc -
14 Februari 2013 - 19:19
's Jeanneke:
Wie goed doet, goed ontmoet!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
